Open brief aan de Europese leiders

De Nederlandse Roos Mavrikou-Zevenhuizen woont sinds 2007 in Griekenland en ondervindt dagelijks de gevolgen van de zware bezuinigingen die Europa heeft opgelegd.  In februari van dit jaar stuurde ze daarom een hartenkreet naar verschillende Europese leiders.

Skyros, Griekenland 04-02-‘15

Geachte heer Dijsselbloem,

Ik vermoed dat er wel wat voor nodig is om deze brief ook daadwerkelijk bij u te doen belanden, maar ik hoop dat deze hartekreet bij u aankomt.

Mijn naam is Roos Mavrikou en ik ben sinds 2007 woonachtig in Griekenland. Daar woon ik met mijn Griekse man en twee dochtertjes van zes en drie jaar oud.

U bent als geen ander op de hoogte van de problematiek hier en toch lijken bepaalde feiten alleen maar als zijnde tot u en uw collega’s in Brussel door te dringen. Dat 27% van de Griekse beroepsbevolking werkeloos is, is in uw ogen slechts een percentage. Voor ons is het de werkelijkheid. Dat nog geen 10% van deze werkelozen aanspraak kan maken op een vergoeding van nog geen 400 euro per maand, voor nog geen jaar, lijkt ook slechts een statistiek. Alsof hier geen gezinnen achter schuil gaan die leven in een land met een even kostbare levensonderhoud (huur, voeding, elektriciteit) als in Nederland; het land waar ik tot mijn 27e heb gewoond.

Ik ben een hoger opgeleid, realistisch en kritisch iemand, maar Griekenland kan zo niet verder en mede daarom begrijp en steun ik de huidige Griekse regering volop in haar vraag om heronderhandelingen. Daar is niets radicaals aan, aangezien het dit land na zoveel jaren van wanbeleid –en dan heb ik het niet alleen over de Griekse regering, maar zeker ook over de door de trojka opgelegde extreme hoeveelheid hervormingen die wel degelijk voor het grootste deel zijn doorgevoerd- niets dan letterlijke en figuurlijke depressie heeft gebracht.

Ik kan de brief heel lang maken door te beschrijven waarom het land ooit op een bepaald punt is beland, maar vaak is dat vechten tegen de bierkaai. Meer nog tegen de onbuigzame politiek die vanuit Brussel wordt gevoerd.

Echter, als mijn dochter van nog geen zeven jaar deze winter een week lang zonder verwarming in het basisschool gebouw les krijgt en daarbij haar jas moet aanhouden vanwege de koude en het gebrek aan budget voor stookolie, en dit ons eveneens overkomt in het lokale ziekenhuisje waar het beperkte personeel rondloopt in hun jassen, dan vrees ik dat er in het buitenland niet beseft wordt hoe dramatisch het hier gesteld is en dat de mensen hier niet ondankbaar zijn (zoals nu veelal wordt beweerd), maar vooral wanhopig. Ik zie het als mijn taak als inwoner van dit land, en als moeder van twee jonge kinderen, om u een brief te schrijven in de hoop dat u goed nadenkt over hoe u tegen ons en onze situatie aankijkt.

De mensen verdienen hier meer dan de dreigingen over en weer. Wij verdienen op zijn minst waardigheid en goed functionerende pilaren van de samenleving; onderwijs en gezondheidszorg. Die zijn de afgelopen jaren compleet afgebrokkeld, mede dankzij het opgelegde beleid en bezuinigingen van u en uw collega’s in Brussel.

Ik vraag u om begrip, ik vraag u om redelijkheid en ik vraag u diep in uw hart te kijken en ons niet als het zwarte schaap, of slechts als statistieken te zien, maar als mensen net als u en uw familie en vrienden die simpelweg willen (over)leven.

In afwachting van uw antwoord, verblijf ik,

Roos Mavrikou

________________________________________________

Skyros, Greece, 05-02-‘15

Sincere mr. Dijsselbloem, mr. Juncker, mr. Schäuble, mr. Schultz, mr. Draghi and anyone else responsible for European policies,

I suspect it will take a lot for this letter to actually reach any one of you, but I hope this cry of the heart eventually will.

My name is Roos Mavrikou, born and raised in the Netherlands and since 2007 living in Greece, with my Greek (hardworking) husband and our two small daughters of six and three years old.

Every single one of you is aware of the problems in Greece and still some facts seem to reach you and your colleges in Brussels only as such. Facts. That around 27% of the working population is without a job seems only a percentage in your eyes. For us it is reality. Life. That not even 10% of those people may apply for government help for less than 400 Euros per month, for no longer then a year, also seems to reach you only as a statistic. While behind those statistics are families living in this country with the same costs of living as example in the Netherlands, or in Germany. That statistics has pushed a large part of them into poverty.

I am a higher educated, realistic and critical person, but Greece couldn’t continue like it has been the last five years and therefore I understand and support the Greek government in all its requests for renegotiation. That is not radical for a country that after so many years of misconduct –and I do not mean only the Greek government(s), but certainly also the extreme reforms imposed by the troika, which the country, contrary of public believe, has mostly followed through on- have brought only depression.

I could make this letter even longer by describing why this country reached a certain point, but it is fighting huge prejudices.

However, when my daughter of not even seven years old, has to go to school in the winter and comes home with the message she wore her jacket all day, due to lack of heating, and the same thing happens to us, when we have to go to the local hospital, where the limited personnel also walks around in their jackets, for the same reason, I fear that in Brussel people do not realise how dramatic life has gotten here and Greek people are not ungrateful (as media has pictured us now), but mostly desperate. That’s why I see it as my obligation as a citizen of Greece, and even more so as a mother of two young children, to write this letter in the hope all of you will rethink how you view this situation in Greece and the rest of Europe. Nobody can allege with dry eyes that the approach of Greece’s crisis has worked.

People here deserve more than continuing forms of threats and oppression. We at least deserve dignity and good functioning pillars of society; such as education and healthcare. Those have crumbled down due to strong austerity measures imposed by you and your colleagues from Brussels. Something that can only be considered as shameful.

I am asking you for understanding, for reasonability, and I am asking you to look deep into your hearts and stop looking at us as the black sheep of Europe, or mere statistics, but as people such as you and your family and friends, who only want a normal live for themselves and their loved ones.

Awaiting your reply,

Sincerely,
Roos Mavrikou

Roos Mavrikou-Zevenhuizen woont sinds 2007 samen met haar Griekse man en hun twee jonge dochtertjes (van 3 en 6) op Skyros. Daar runnen ze samen familiehotel Axilleion in het dorpje Aspous.

Roos heeft ook twee boekjes geschreven over haar leven en de crisis in Griekenland: Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland (2011) en Een dagboek in de Griekse crisis (2013).

Een dagboek in de Griekse crisis

Er is al heel veel geschreven en gezegd over de crisis in Griekenland. Politici en economen hebben in de media hun zegje wel gedaan. Iedereen heeft inmiddels wel een mening over Griekenland. Maar is inderdaad alles al gezegd? En waarom is er nauwelijks aandacht voor het verhaal van de doorsnee Griek en de gewone gezinnen?

De Nederlandse Roos Mavrikou-Zevenhuizen woont samen met haar Griekse man en hun twee jonge dochtertjes op Skiros. Ver van de onrust in Athene, maar ook op het eiland ervaren zij de harde realiteit van de crisis. Ze besloot een dagboek bij te houden om het verhaal van haar gezin te vertellen,  omdat de berichtgeving in de media eenzijdig blijft en de Grieken  veelal zijn gedegradeerd tot stereotypen.

“Dit dagboek vertelt het verhaal van ons gezin en daarmee dat van velen met ons. Waar krijgen wij dag voor dag echt mee te maken en wat doet dat met ons?”, legt Roos uit.

Een fragment uit het boek:

“26 februari 2012
Olivia is vandaag 1 jaar geworden. Alleen… geen slingers zoals voor Lara’s eerste verjaardag, geen ballonnetjes. Bij ons is er toch iets geknapt, iets kapot gegaan. Het vertrouwen misschien op betere tijden? Het relatief onbezorgde gevoel dat nu weg is en zorgt voor dit gevoel? Ik weet het niet precies, maar het is bijna tastbaar. Niet alleen bij ons.”

Een dagboek in de Griekse crisis is het tweede boek van Roos over haar leven in Griekenland. In 2011 schreef ze Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland, waarin andere kijk wordt gegeven op de Griekse crisis, de misvattingen en de schuldvraag.

Een dagboek in de Griekse crisis – Roosmarijn Mavrikou-Zevenhuizen
Uitgeverij: Mijnbestseller   | Januari 2013
Prijs: €16,50 (paperback)
ISBN: 9789461936004

Het boek is te koop bij mijnbestseller.nl en de boekhandel

Steun de schooltjes op Skiros!

De Nederlandse Roosmarijn Mavrikou-Zevenhuizen woont sinds 2007 op het eiland Skiros, samen met haar Griekse man en hun twee dochtertjes. Over de harde realiteit van de Griekse crisis waarmee ook haar gezin te maken heeft, schreef ze vorig jaar het boek Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland.

Nu, bijna een jaar later, zijn de zorgen in Griekenland alleen maar groter geworden. En dat blijft ook op Skiros niet onopgemerkt. Door de bezuinigingen hebben onder andere de schooltjes op het eiland het moeilijk.

De twee kleuterschooltjes en het kinderdagverblijf op Skiros hebben samen een budget van 4500 euro, dat wordt toegekend door de Griekse overheid. Misschien wordt het budget in de loop van het schooljaar nog wat verhoogd, maar in de huidige economische situatie is dat enorm onzeker.

Iedere  school krijgt nu voor een schooljaar 1500 euro, waarmee alles moet worden betaald. Dit bedrag gaat in zijn geheel op aan vaste lasten. Alleen de stookkosten van een schooltje schommelen al rond de 1500 euro, nu de prijs van stookolie op Skiros 1,74 per liter is. In een winter verstoken de schooltjes ongeveer 1000 liter. Voor lesmaterialen en basismateriaal als papier en kleurpotloden blijft dus geen geld over.

Roosmarijn wil materialen en geld inzamelen om iets aan deze tekorten te doen.  Met het geld wil ze kasten, stoeltjes, tafeltjes en speelmateriaal voor de kleuterschooltjes kopen. Mocht er nog budget overblijven, dan zal dat gebruikt worden voor andere schoolgebonden zaken (bijvoorbeeld stookolie om de lokalen te verwarmen,  als  dit uiteindelijk nodig blijkt) en activiteiten.  Deze kosten worden nu afgewenteld op de ouders, die zelf vaak ook  in financiële problemen zitten.

Hoe graag we ook zouden willen, de crisis in Griekenland kunnen wij niet oplossen. Maar gelukkig zijn er wel lokale initiatieven, zoals deze actie van Roosmarijn, die een verschil kunnen maken. Kleinschalig, concreet en transparant. Alle beetjes helpen!

Help de kinderen op Skiros en steun de actie op rekeningnummer 6142149 tnv Vereniging Steun de Schooltjes op Skiros /  IBAN: NL 22 INGB 0006142149 (voor buitenlandse donaties)

Boek: Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland

De crisis in Griekenland maakt veel bij mensen los, zowel in Griekenland als in de rest van Europa. Maar het beeld dat in de Nederlandse media wordt geschetst is vaak eenzijdig en onjuist. De Grieken zouden de crisis aan zichzelf te danken hebben en dus hun eigen zaakjes maar op moeten knappen.

De Nederlandse Roosmarijn Mavrikou-Zevenhuizen woont sinds 2007 op het eiland Skyros, met haar Griekse man en twee dochtertjes. Ver van de onrust in Athene, maar de harde realiteit van de crisis raakt ook hen. Ze besluit er een boek over te schrijven. 

“Ik heb mijn hardwerkende man nog nooit zo terneergeslagen gezien. Iemand die altijd zo hard werkt om zijn zaken op orde te hebben, ziet nu alles instorten. Laatst zat hij in tranen, omdat hij voor het eerst durfde toe te geven, dat hij niet weet of we vanaf januari bij wijze van spreken nog wel melk kunnen kopen voor onze dochters.”

Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland geeft een andere kijk op veel misvattingen en de schuldvraag in de Griekse crisis.

Meer informatie over het boek

 

Een dagboek in de Griekse crisis – deel 2

Huisje, boompje, beestje… crisis. De Nederlandse Roos Mavrikou-Zevenhuizen heeft het allemaal. Ze woont met haar Griekse man en twee dochtertjes op Skyros waar ze een hotel runnen. Ook op het kleine eiland is de economische crisis aan de orde van de dag. In Dagboek in de Griekse crisis (deel 2) schrijft Roos over de impact die de crisis heeft op haar gezin.  

Sinds het uitbreken van de crisis in 2010 is de situatie in Griekenland van kwaad tot erger geworden. Na meerdere verkiezingen, tientallen Eurogroep bijeenkomsten en een zeldzaam referendum is het resultaat: doorgaan op dezelfde (verwoestende) voet. Albert Einstein zei ooit: insanity is doing the same thing over and over again and expecting different result. Een wijs man!

In het boek beschrijft Roos haar leven en persoonlijke kijk op de gebeurtenissen in Griekenland en Europa over een periode van ruim twee jaar. “Een periode waarin mijn hervonden kracht en voorzichtige hoop omsloegen in wanhoop”, aldus Roos. Helemaal als begin 2015 de politieke en sociale onrust steeds meer op de voorgrond treden.

30 juni 2015
Onze jongste dochter van vier jaar kwam net met een uitspraak van een tweetal zinnen die het hele ontstaan van de crisis en het verloop ervan in de kern samenvat: “Mama, jij hebt niet centjes. Dan moet je nieuwe kopen!”

Het dagboek vertelt niet alleen het verhaal van Roos en haar gezin, maar ook dat van vele andere gezinnen op Skyros en in andere delen van Griekenland. Een verhaal over de crisis dat de menselijke kant laat zien en niet alleen de cijfers waar in Europa over wordt gesproken.

Een Dagboek in de Griekse crisis (deel 2) is het derde boek van Roos over haar leven in Griekenland. In 2011 schreef ze Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland, waarin een andere blik wordt gegeven op de Griekse crisis, de misvattingen en de schuldvraag. In 2013 verscheen het eerste Dagboek in de Griekse crisis.  

---

Een dagboek in de Griekse crisis, deel 2 – Roosmarijn Mavrikou-Zevenhuizen
Uitgeverij: Mijnbestseller | September 2015
Prijs: €16,75 (paperback)
ISBN: 9789463189156

Het boek is te koop bij mijnbestseller.nl

(Nog een) Open brief aan Jeroen Dijsselbloem

De Nederlandse Roos Mavrikou-Zevenhuizen woont sinds 2007 in Griekenland en ondervindt dagelijks de gevolgen van de zware bezuinigingen die Europa heeft opgelegd.  In februari van dit jaar stuurde ze daarom een hartenkreet naar verschillende Europese leiders. Nu – een half jaar later – heeft Roos opnieuw een open brief geschreven; aan minister van Financiën en Eurogroep-voorzitter Jeroen Dijsselbloem.

Meneer Dijsselbloem,

De ontknoping van het Griekse tragedie lijkt zich te ontvouwen tot een van de grootste tragedies die Europa ooit gekend heeft.

Ik begrijp het simpelweg niet. Ben inmiddels ook behoorlijk emotioneel door alles. Woede, angst, teleurstelling zijn nu de toonaangevende emoties. Met twee jonge kindjes sta je nu eenmaal kwetsbaar in het leven, zeker als je in een land leeft waar Europese overheden de afgelopen jaren een beleid hebben opgelegd dat de economie en inherent daaraan de samenleving, voor een groot deel hebben doen instorten.

Roos Mavrikou met haar dochtertjes op Skyros

Meerdere malen per dag, misschien wel per uur, stel ik mijzelf de vraag: zouden zij echt geloven in wat zij meedelen vanuit Brussel. Zou de heer Dijsselbloem werkelijk geloven dat het voorstel dat er door de Eurogroep als semi-definitief op tafel werd gelegd, na maanden van onderhandelen, redelijk te noemen is?

Een van de maatregelen uit dit voorstel is het verhogen van de btw op hotels en appartementen van 6,5 procent naar 23 procent? Redelijk? U noemt dat zo in uw reacties, maar gelooft u dat echt? Rond de vijftig procent van de Grieken leeft van het toerisme. Het enige dat de economie niet compleet dood heeft laten bloeden na vijf jaar van zware bezuinigingen. Bezuinigingen die het tegenovergestelde hebben bereikt van wat er als zogenaamde doelstelling was gesteld: het uit de crisis trekken van Griekenland. Het Griekse ‘hulpplan’ dat hoge leningen, met toentertijd hoge (woeker)rentes, inhield waarvan het geld grotendeels werd gebruikt om westerse banken overeind te houden. Alleen werd het heel braaf tot het Griekse reddingsplan gedoopt en iedereen nam dat klakkeloos aan en over.

U ziet toch wel in dat Griekenland niet gered is? De handtekeningen die respectievelijk door Papandreou en Samaras onder alle voorstellen vanuit de Eurogroep zijn gezet hebben daarbij niet geholpen en een eventuele handtekening van Tsipras had dat evenmin gedaan. Het tegendeel daarvan is zelfs bereikt. Het plan de campagne vanuit Brussel was er één van tunnelvisie. Technocratisch blindstaren, in plaats van te kijken naar wat Europa en diens inwoners werkelijk nodig hebben. Beweren dat Griekenland een licht herstel kende is klinkklare onzin met een vierde van de arbeidende bevolking die werkeloos thuis zit zonder enig perspectief!

Helaas hebben de media een grote rol gespeeld in het feilloos kopiëren van diezelfde tunnelvisie en werd Griekenland steeds meer afgeschilderd als het ondankbare zwarte schaap binnen de Europese samenleving dat krijgt wat het verdient. Inmiddels heeft u de publieke opinie van de Nederlandse bevolking met zich mee. Daar is door u en collega’s wel voor gezorgd. Het hele volk is uitgebreid geanalyseerd en in een zeer negatief daglicht komen te staan door vele fabeltjes die daarmee gepaard gingen.

Albert Einstein zei ooit: We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them.

Hij zei ook: Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different result.

Een wijs man. Een van de wijste die ooit geleefd heeft. Waarom neemt u deze quotes niet ter harte? Of het advies van al die economen die het handelen vanuit Brussel bijna massaal verwerpen en bestempelen als destructief?

Laat u echt een geheel volk, bestaande uit jonge kinderen die hun leven net beginnen, ouderen die het zien aflopen en alles daartussen, moedwillig in de armoede storten, omdat zij via een referendum (een grondrecht binnen een democratie) waarschijnlijk nee zullen zeggen tegen nog zwaardere bezuinigingen na de eerdere die al zo allesverwoestend zijn gebleken? Is dat het Europa dat u wenst? Zo ja, God help ons.

Roos Mavrikou
Skyros, Griekenland, 30 juni 2015

Roos Mavrikou-Zevenhuizen woont sinds 2007 samen met haar Griekse man en hun twee jonge dochtertjes op Skyros. Daar runnen ze samen familiehotel Axilleion in het dorpje Aspous.

Roos heeft ook twee boekjes geschreven over haar leven en de crisis in Griekenland: Een ‘vreemde’ kijk op Griekenland (2011) en Een dagboek in de Griekse crisis (2013). Momenteel schrijft ze aan een derde boek.