19 mei: Herdenking Pontische genocide

Ieder jaar staat Griekenland op 19 mei stil bij de Pontische genocide: een etnische zuivering in het Ottomaanse Rijk waarbij zeker 350.000 Pontische Grieken tussen 1914 en 1922 werden gedood. Op deze dag dragen de Evzones, het keurkorps van ceremoniële wachters van de Griekse president, het traditionele zwarte Pontische uniform als eerbetoon.

Pontiërs zijn Grieken die zich in de 8e eeuw voor Christus vestigden in het gebied rond de Zwarte Zee, het uiterste noorden van het huidige Turkije. Ze noemden de streek Pontus, wat ‘zee’ betekent in het Oudgrieks. In de eeuwen daarna werden ook Pontische gemeenschappen gevestigd in Georgië, Rusland, Oekraïne en Kazachstan. Ze zijn christelijk en spreken dezelfde taal: het Pontisch, dat erg lijkt op Oudgrieks.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het Ottomaanse Rijk een bondgenoot van Duitsland waardoor het in oorlog raakte met Rusland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. De Grieken stonden aan de kant van de geallieerden. In 1914 werden de eerste Pontische Grieken opgepakt, vermoord of naar concentratiekampen gebracht door het Turkse leger. Naar schatting zijn 350.000 – 1.000.000 Pontiërs omgekomen in de periode tussen 1914 en 1922.

In 1994 werd in Griekenland een wet aangenomen die de moord op Pontische Grieken als genocide erkent. Behalve Griekenland hebben slechts twee andere landen (Cyprus en Zweden) de Pontische genocide erkend. Turkije ontkent de genocide formeel en verzet zich tegen internationale erkenning ervan. In Turkije is 19 mei zelfs een nationale feestdag, waarbij de Turken de ‘verdrijving van de vijand’ vieren en Atatürk eren.

Boodschap op Grieks parlement

Op het gebouw van het Griekse Parlement werd vandaag een speciale boodschap geprojecteerd ter nagedachtenis aan de Pontische genocide en tijdens de plenaire vergadering werd een minuut stilte in acht genomen.

“We moeten ons verzetten tegen achteloosheid die past bij degenen die misdaden hebben gepleegd en die nu de geschiedenis proberen te verdraaien’, zei vice-premier Panagiotis Pikramenos tijdens de bijeenkomst. Hij benadrukte dat de Pontische genocide een mondiale kwestie is, net als de Holocaust en de Armeense Genocide.

Fofi Gennimata, leider van de oppositiepartij KINAL, liet op social media weten te streven naar internationale erkenning van de Pontische genocide.

“De internationalisering van de kwestie is vandaag actueler dan ooit, na de erkenning van de Armeense genocide door de Amerikaanse president Joe Biden. We zullen niet stoppen totdat de historische waarheid is hersteld en Turkije zijn misdaden erkent en om vergeving vraagt ​​van de volkeren die hebben geleden”, schrijft ze.

19 mei: Herdenking Pontische genocide

Video: wisseling van de wacht op 19 mei 2018

Ieder jaar staat Griekenland op 19 mei stil bij de Pontische genocide: een etnische zuivering in het Ottomaanse Rijk waarbij zeker 350.000 Pontische Grieken tussen 1914 en 1922 werden gedood. Op deze dag dragen de Evzones, het keurkorps van ceremoniële wachters van de Griekse president, het traditionele zwarte Pontische uniform als eerbetoon.

Pontiërs zijn Grieken die zich in de 8e eeuw voor Christus vestigden in het gebied rond de Zwarte Zee, het uiterste noorden van het huidige Turkije. Ze noemden de streek Pontus, wat ‘zee’ betekent in het Oudgrieks. In de eeuwen daarna werden ook Pontische gemeenschappen gevestigd in Georgië, Rusland, Oekraïne en Kazachstan. Ze zijn christelijk en spreken dezelfde taal: het Pontisch, dat erg lijkt op Oudgrieks.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het Ottomaanse Rijk een bondgenoot van Duitsland waardoor het in oorlog raakte met Rusland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. De Grieken stonden aan de kant van de geallieerden. In 1914 werden de eerste Pontische Grieken opgepakt, vermoord of naar concentratiekampen gebracht door het Turkse leger. Naar schatting zijn 350.000 – 1.000.000 Pontiërs omgekomen in de periode tussen 1914 en 1922.

In 1994 werd in Griekenland een wet aangenomen die de moord op Pontische Grieken als genocide erkent. Behalve Griekenland hebben slechts twee andere landen (Cyprus en Zweden) de Pontische genocide erkend. Turkije ontkent de genocide formeel en verzet zich tegen internationale erkenning ervan. In Turkije is 19 mei zelfs een nationale feestdag, waarbij de Turken de ‘verdrijving van de vijand’ vieren en Atatürk eren.

Boodschap Griekse president

De Griekse president Katerina Sakellaropoulou zei vandaag dat de internationale gemeenschap de plicht heeft om gruwelijke daden, zoals de systematische uitroeiing van onschuldige burgers, aan het licht te brengen en te veroordelen. “Niet alleen om de herinnering aan de slachtoffers levend te houden, maar ook om soortgelijke misdaden tegen de menselijkheid in de toekomst te voorkomen”, betoogde ze.

• Stilstaan bij het Pontisch drama
• Greek Genocide Resource Center
• Greeks Remember Genocide of Their Ancestors in Pontus

 

Nafpaktos herdenkt Slag bij Lepanto

Met veel spektakel is in de West-Griekse stad Nafpaktos de Slag bij Lepanto herdacht. Duizenden mensen kwamen naar de Venetiaanse haven in de stad om de reconstructie van de beroemde zeeslag te bekijken.

Op 7 oktober 1571 vond in de Golf van Patras een zeeslag plaats tussen de vloot van de Heilige Liga (geleid door de Venetiaanse Republiek en het Spaanse rijk) en het Ottomaanse Rijk over de beheersing van het oostelijke Middellandse Zeegebied.

De Slag bij Lepanto is een van de grootste zeeslagen in de westerse geschiedenis sinds de klassieke oudheid en de laatste grote zeeslag waarbij gebruik werd gemaakt van galeischepen. Bij de zeeslag waren meer dan 400 oorlogsschepen betrokken.

De Ottomaanse strijdkrachten trokken westwaarts vanuit hun basis in Lepanto (de Venetiaanse naam voor Nafpaktos) terwijl de vloot van de Heilige Liga oostwaarts trok vanuit Messina, op Sicilië. De Ottomaanse vloot, onder leiding van Uluç Ali Pasha, werd na een vier uur durende strijd verslagen.

Aan de kant van Heilige Liga streed ook de Spaanse schrijver Miguel de Cervantes – de auteur van Don Quichot. Tijdens de strijd verwondde hij zijn linkerhand die daardoor voorgoed verlamd bleef. Het leverde Cervantes de bijnaam el manco de Lepanto (de gebrekkige van Lepanto) op.

 

Griekenland herdenkt Pontische genocide

Ieder jaar staat Griekenland op 19 mei stil bij de Pontische genocide: een etnische zuivering in het Ottomaanse Rijk waarbij 350.000 Pontische Grieken tussen 1914 en 1922 werden gedood. Een groep Pontiërs kwam vandaag in hun traditionele klederdracht naar het Syntagmaplein in Athene om dit te herdenken.

Pontiërs zijn Grieken die zich in de 8e eeuw voor Christus vestigden in het gebied rond de Zwarte Zee, het uiterste noorden van het huidige Turkije. Ze noemden de streek Pontus, wat ‘zee’ betekent in het Oudgrieks. In de eeuwen daarna werden ook Pontische gemeenschappen gevestigd in Georgië, Rusland, Oekraïne en Kazachstan. Ze zijn christelijk en spreken dezelfde taal: het Pontisch, dat erg lijkt op Oudgrieks.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het Ottomaanse Rijk een bondgenoot van Duitsland waardoor het in oorlog raakte met Rusland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. De Grieken stonden aan de kant van de geallieerden. In 1914 werden de eerste Pontische Grieken opgepakt, vermoord of naar concentratiekampen gebracht door het Turkse leger. Naar schatting zijn 350.000 – 1.000.000 Pontiërs omgekomen in de periode tussen 1914 en 1922.

In 1994 werd in Griekenland een wet aangenomen die de moord op Pontische Grieken als genocide erkent. Behalve Griekenland erkennen slechts twee andere landen (Cyprus en Zweden) de Pontische genocide. Turkije ontkent de genocide formeel en verzet zich tegen internationale erkenning ervan.

• Stilstaan bij het Pontisch drama
• Greek Genocide Resource Center

19 mei: Herdenking Pontische genocide

Ieder jaar staat Griekenland op 19 mei stil bij de Pontische genocide: een etnische zuivering in het Ottomaanse Rijk waarbij 350.000 Pontische Grieken tussen 1914 en 1922 werden gedood. Een groep Pontiërs kwam vandaag in hun traditionele klederdracht naar het Syntagmaplein in Athene om dit te herdenken.

Pontiërs zijn Grieken die zich in de 8e eeuw voor Christus vestigden in het gebied rond de Zwarte Zee, het uiterste noorden van het huidige Turkije. Ze noemden de streek Pontus, wat ‘zee’ betekent in het Oudgrieks. In de eeuwen daarna werden ook Pontische gemeenschappen gevestigd in Georgië, Rusland, Oekraïne en Kazachstan. Ze zijn christelijk en spreken dezelfde taal: het Pontisch, dat erg lijkt op Oudgrieks.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het Ottomaanse Rijk een bondgenoot van Duitsland waardoor het in oorlog raakte mt Rusland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. De Grieken stonden aan de kant van de geallieerden. In 1914 werden de eerste Pontische Grieken opgepakt, vermoord of naar concentratiekampen gebracht door het Turkse leger. Naar schatting zijn 350.000 – 1.000.000 Pontiërs omgekomen in de periode tussen 1914 en 1922.

In 1994 werd in Griekenland een wet aangenomen die de moord op Pontische Grieken als genocide erkent. Behalve Griekenland hebben slechts twee andere landen (Cyprus en Zweden) de Pontische genocide erkend. Turkije ontkent de genocide formeel en verzet zich tegen internationale erkenning ervan.

Erdogan dreigt: ‘Griekse eilanden waren van ons’

“De eilanden in de oostelijke Egeïsche Zee waren van ons.” Deze uitspraak van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan lijkt de verhoudingen tussen Turkije en Griekenland (weer) op gespannen voet te zetten.

Dat Erdogan niet te spreken is over Vredesverdrag van Lausanne, dat in 1923 de landsgrenzen tussen Turkije en Griekenland bepaalde, heeft hij de afgelopen weken regelmatig duidelijk laten weten. Hij meent dat Turkije destijds de eilanden in de Egeïsche Zee heeft weggegeven aan de Grieken en beschouwt het vredesverdrag als verraad: “We hebben de huidige grenzen nooit vrijwillig geaccepteerd.”

“In Lausanne hebben wij eilanden weggegeven die zo dicht bij ons liggen dat we de stemmen van ginder tot hier kunnen horen. Is dat een overwinning? Dat waren onze eilanden. Daar staan onze moskeeën en heiligdommen”, aldus Erdogan, die gisteren liet weten geen begrip te hebben voor boze reacties uit Griekenland. Het heeft er alle schijn van dat de Turkse president  droomt van een nieuw Groot-Turkije – vergelijkbaar met de glorietijd van het oude Ottomaanse Rijk.

Op de Turkse staatstelevisie worden kaarten vertoond die het Verdrag van Lausanne terugdraaien en een land laat zien dat zich uitstrekt tot ver buiten de huidige landsgrenzen. Op die kaart wordt Griekenland vanaf de grens met Turkije tot Thessaloniki en enkele Griekse eilanden in de Egeïsche Zee bij Groot-Turkije gerekend. Verder strekt het ‘nieuwe’ land zich uit tot voorbij Aleppo en Kobani in Syrië, een stuk van Bulgarije en het noorden van Irak met de steden Kirkuk, Erbil en Mosul – gebieden waar Turkije na de Eerste Wereldoorlog aanspraak op dacht te maken, maar bij het Vredesverdrag van Lausanne niet kreeg.

De Griekse premier Alexis Tsipras uitte kritiek op de Turkse president en noemde diens uitlatingen over de grenzen tussen de twee landen ‘gevaarlijk’. “Het in twijfel trekken van het Verdrag van Lausanne, waarin de afspraken vastliggen voor de Grieks-Turkse betrekkingen en de status quo in de Egeïsche Zee en zijn eilanden, is gevaarlijk voor de banden tussen beide landen en de regio”, liet Tsipras onlangs weten.

“Er kunnen aanzienlijke verschillen zijn tussen Grieken, maar we staan klaar om ons land te verdedigen en over ons grondgebied valt niet te onderhandelen. Zelfs niet over een centimeter”, zei Tsipras gisteren tijdens een toespraak. “Ik stel voor dat als onze buren dan toch de geschiedenis willen herschrijven, we dat samen doen en op een positieve manier: door een einde te maken aan de illegale bezetting van Cyprus”, voegde de Griekse premier daar nog aan toe.

President Prokopis Pavlopoulos zei eerder deze maand dat de retoriek van Erdogan het niet alleen het Verdrag van Lausanne ondermijnt, maar ook de Grieks-Turkse betrekkingen en de betrekkingen tussen de Europese Unie en Turkije beschadigt.

• Evoking Ottoman past, Erdogan vows to tackle Turkey’s enemies abroad
• Griekenland tijdens de Eerste Wereldoorlog
• Tekst van het Verdrag van Lausanne
• Turkije dreigt Grieken met bezetting Egeïsche eilanden (1994)
• EU negeerde bijna-oorlog Griekenland en Turkije (2005)