Tientallen migranten worden vemist nadat de boot waarop zij zaten zonk in de Straat van Kafireas, tussen de eilanden Evia en Andros.
De Griekse kustwacht redde negen mensen van het rotseilandje Mandilou, tussen Evia en Andros. Zij vertelden dat ze met een zeilboot waren vertrokken uit de Turkse plaats Izmir en dat er in totaal 68 mensen aan boord waren.
Er is een noodoproep verstuurd toen de boot in de problemen kwam, maar de locatie werd niet doorgegeven volgens de autoriteiten. De zee in het gebied was bijzonder ruw en er stond een stormachtige wind.
De Griekse kustwacht zoekt naar de andere opvarenden met een helikopter, een patrouilleboot en twee nabijgelegen schepen. De meerderheid van de mensen op de boot komt uit Afghanistan, Iran en Egypte, meldt staatsomroep ERT.
Gisteren werd er bij Samos ook een zoek- en reddingsoperatie gestart voor acht mensen die als vermist zijn opgegeven nadat een rubberboot met migranten om was geslagen. Vier opvarenden van de boot zijn gered.
Zes Griekse eilandtradities worden opgenomen op de lijst met nationaal immaterieel cultureel erfgoed. Dat heeft het ministerie van Cultuur bekendgemaakt. Het gaat om traditionele gebruiken van de eilanden Andros, Rhodos, Sifnos, Ikaria, Limnos en Nisyros.
De ‘Veggera van Andros’, een karakteristieke vorm van gezellig samenzijn. Het begint vaak als informele familiebijeenkomst, (meestal ’s avonds) en duurt tot in de vroege uurtjes. Er worden zelfgemaakte lekkernijen aangeboden, gevolgd door muziek, drinken en dansen. De nadruk ligt vooral op bredere sociale interactie.
‘Melekouni’, een traditioneel snoepje van sesamzaad, honing, amandelen, citrusschil en specerijen, uit Koskinou (en de naburige dorpen Afandou en Lindos) op Rhodos. Het wordt wordt gemaakt via een eeuwenoud proces en aangeboden bij bruiloften, doopfeesten en naamdagen in het dorp.
De aardewerktraditie van Sifnos. Het Cycladen-eiland is wereldberoemd om zijn prachtige handgemaakte aardewerk. De inwoners houden zich er al eeuwenlang bezig met de productie van keramiek. Vandaag de dag worden nog steeds traditionele technieken en decoratieve motieven gebruikt.
Keramiek van Sifnos
De openluchtfestivals (panegyria) van Ikaria. Op het eiland worden jaarlijks meer dan 80 festivals gehouden, die toegankelijk zijn voor zowel de lokale bevolking als bezoekers. Op deze panegyria worden traditionele Ikarische liederen, dansen, verhalen en recepten van generatie op generatie doorgegeven.
De ‘mantres’ van Limnos. Het zijn ommuurde productieplaatsen waar mensen bij elkaar komen, hulpbronnen delen, met elkaar discussiëren en elkaar informeren over landbouwpraktijken en de lokale economie kunnen beheren. Er bestaat een netwerk van mantres over het hele eiland, dat in kaart is gebracht door het Terra Limnia-programma.
De Orthodoxe Paastraditie “Kalandira” van Nisysros. Op Lazaruszondag (een week voor Palmzondag) gaan schoolkinderen met boeketten van bloemen en palmbladeren door de dorpen terwijl ze een gedicht zingen over de opstanding van Lazarus. Daarna laten ze de Kalandira rondgaan, twee boogvormige stukken hout die een kruis vormen en versierd zijn met bloemen. Bij deze dag horen ook speciale broodjes in de vorm van Sint Lazarus.
Levend erfgoed
Immaterieel erfgoed is ‘levend erfgoed’ en omvat sociale gewoonten, voorstellingen, rituelen, tradities, uitdrukkingen, bijzondere kennis of vaardigheden die gemeenschappen en groepen (en soms zelfs individuen) erkennen als een vorm van cultureel erfgoed.
Een bijzonder kenmerk is dat het wordt overgedragen van generatie op generatie en belangrijk is voor een gemeenschappelijke identiteit.
Andere gebruiken en tradities die de Griekse lijst met immaterieel cultureel erfgoed staan, zijn onder meer het mediterrane dieet, de mastiek van Chios, de kunst van stapelmuren, de rebetiko en de wijnbouw op Santorini. Sommige van deze tradities staan ook de cultureel erfgoedlijst van UNESCO.
Duizenden plastic zakken haalde een team van duikers en milieuactivisten vorige maand van de zeebodem bij het Griekse eiland Andros. Het plastic is afkomstig van een officieuze vuilstortplaats die acht jaar geleden in het water gleed na zware regenval.
Net als koraal heeft het plastic afval een soort rif gevormd op de zeebodem. De duikers zagen blauwe, zwarte en gele plastic zakken die verstrikt zaten tussen riffen, zwaaiend tussen vissen.
“Zoals het paradijs van de Caribische Zee, waar je overal koraalriffen in alle kleuren vindt. Het was precies hetzelfde, maar in plaats van koralen waren het tassen”, zegt Arabella Ross, een vrijwillige duiker bij Aegean Rebreath tegen Kathimerini. “Het was vreselijk om te zien en het heeft me echt geschokt.”
Aegean Rebreath werd in 2017 opgericht om onder water en langs de kusten van de Egeïsche Zee afval op te ruimen. Volgens een rapport van het Wereld Natuur Fonds uit juni van dit jaar is de Middellandse Zee een van de zeeën met de meeste plasticvervuiling ter wereld.
De duikers hebben slechts een klein deel van het plastic kunnen opruimen. Veel plastic zakken waren al gedeeltelijk afgebroken en waren bros. “Zelfs als we met 60 mensen waren en vijf dagen de tijd hadden, zouden we niet in staat zijn geweest om al het plastic afval naar boven te brengen”, aldus Ross.
Griekenland produceert jaarlijks ongeveer 700.000 ton plastic afval, daarvan belandt ongeveer 11.500 ton in zee. Bijna 70 procent daarvan eindigt weer op de kustlijn.
Ze waren de bewoners van Apikia, op het eiland Andros, al een tijdje een doorn in het oog: het rijtje vuilcontainers in hun dorp. De groene en grijze vuilnis- en recyclingbakken waren niet alleen lelijk, maar ook een verzamelpunt voor rommel als oude matrassen en puin.
Tegen de website cyclades24.gr zeggen dorpsbewoners dat het ‘een schande is dat toeristen hun afval opruimen terwijl wij op de bank zitten’. En dus besloten ze er iets aan te doen. Gewapend met een paar liter verf, kwasten en een flinke dosis creativiteit gaven ze de containers een geheel nieuw uiterlijk.
Met de actie willen ze het milieubewustzijn verhogen, het dorp mooier maken en respect tonen. Het likje verf deed wonderen. Het initiatief werd positief ontvangen in Apikia en de inwoners zeggen dat ze zich prettiger voelen als ze naar de beschilderde containers gaan om hun afval weg te gooien.
Geplaatst door Natascha 
Parakalo 